Morgen is het dan zo ver. Dan gaan we echt over.
Vandaag nog een hoop gedaan waaronder het waterbed verhuisd en weer opgezet op het nieuwe adres. Thomas is nu de kledingkasten uit elkaar aan het halen en ik ga zo weer piepers jassen voor de laatste keer friet te eten in ons oude huisje.
Thijs is op het moment bij Theo en Lenie dus kunnen wij hier nog onze dingen doen. Het huis wordt wel steeds leger hoor.
Heb het eigenlijk te druk om het echt te beseffen dat we alles gaan verlaten hier. In het begin voordat het zo ver was kon ik er nog wel eens om huilen dat we de buren gingen verlaten enz. Ik vond het zelfs zielig voor de katten die hun burenvriendjes moeten missen. Maar het is wel leuk dat ze bij het nieuwe huis waarschijnlijk wel een heel nieuw gebied hebben om te ontdekken en hun territorium uit te zetten omdat er daar denk ik weinig katten nog zullen zijn. Dus dat is wel weer leuk en spannend voor ze.
Op het moment zitten ze in pension zodat voor hun het verhuizen wat soepeler gaat verlopen. Straks komen ze gewoon weer thuis, maar dan in het nieuwe huis. Ben van plan de eerste tijd de deur naar de gang open te laten zodat ze heel het huis kunnen verkennen. Kunnen ze ook hun ei kwijt door de trappen op en af te rennen omdat ik ze zeker de eerste week niet naar buiten wil doen. Eerst maar eens wennen aan hun nieuwe huis.

En als klap op de vuurpijl zijn we oom, tante en neef geworden in de kerstnacht van Koen. Wel heel speciaal want Paul zijn vader schijnt ook eerste kerstdag jarig te zijn geweest. Hebben het zelfs te druk om voor de 2e keer te kijken. Hebben hem 2e kerstdag gezien toen ze weer thuis waren. Sas is in het ziekenhuis bevallen en verlost met de vacuumpomp. Dat was weer een tegenvallen, maar Koen lag verkeerd met zijn hoofd en ze had gewoon hulp nodig. Ja, dan is het zo. Maar ze zei schijnbaar gelijk dat er zeker meer zouden komen toen hij nog maar net op d’r buik lag. Ik vind het knap hoor.