Halloootjes,

Hier weer een blogje van onze grote kleine vriend Thijs.
Inmiddels zijn we weer een aantal weken na de zomervakantie en zit Thijs op school.
Ik heb nog geen dingen gehoord dat het niet goed gaat, dus ik geloof wel dat hij het naar zijn zin heeft. Ook aan vriendjes is er geen gebrek en dat vind ik wel fijn.
Hij is er al bij een paar wezen spelen en binnenkort zal het ook wel andersom zijn, dat ik hier dus volk over de vloer krijg.

Ze zeggen weleens dat je kind veranderd zodra ze naar school gaan en dat hebben wij dus ook al ondervonden. Hij is brutaler, eigenwijzer, koppiger en hij heeft me zelfs een keer geslagen, maar ik geloof dat hij volgende keer wel even nadenkt voordat hij dit weer in zijn hoofd haalt.
Maar afgezien van die punten moet ik zeggen dat hij nog steeds dezelfde vrolijke, grappige, lieve en gekke jongen is die we eerst kende.
Soms pies je gewoon in je broek van het lachen als hij weer een gekke bek trekt of zijn schouders op haalt met een gezicht van: ” ja…. en ?!”  Ik vind dat toch mooi om te zien hoe ze zich zo verder ontwikkelen.
Maar hij is helaas nog niet klaar met grenzen opzoeken en dit soms tot ergenis van pa en ma.  Het valt ook niet altijd mee om er op een goede manier mee om te gaan. En het lijkt wel of dat nu wat meer gaat komen.
Gelukkig komen we met praten nog steeds wel een heel eind en als hij iets heeft gedaan waarvan hij weet dat we daar niet zo blij mee zijn, dan gaat hij soms al zelf naar de gang en op de trap zitten. En toch is het niet zo dat hij daar wekelijks door ons naartoe is gestuurd.
Ik vind het wel fijn dat hij gewoon durft te zeggen dat hij boos op ons is en dat hij het zat is bijv. Ik moet daar van binnen dan toch een beetje om lachen en wij gaan daar eigenlijk heel rustig mee om. 
We vinden het belangrijk dat hij weet dat hij ook zijn gevoel mag uiten en dat hij gefrustreerd mag zijn. Dat was 25 jaar geleden nog wel anders…. als je dan een grote bakkes van je ouders kreeg en je was het er niet mee eens dan kreeg je nog meer straf…. ik heb dat toen als kind al niet begrepen en heel oneerlijk gevonden…. ik heb toen ook besloten om dat later bij mijn kind(eren) anders te gaan doen.  
En ik moet zeggen… bij Thijs werkt dat eigenlijk prima. Ik vind niet dat kinderen bang moeten zijn voor hun ouders omdat de ouders dan denken dat de kinderen respect voor hun hebben…. Respect moet je verdienen, niet afdwingen door te dreigen met straf of klappen.
Maar goed… dat was even tussendoor.
Dus ja… we kunnen wel zeggen dat we tevreden zijn hoe onze vriend zich ontplooit en opgroeit.
Nu nog werken aan het zelfvertrouwen, want ondanks dat we laten merken als hij iets goeds heeft gedaan dat we trots zijn en hem motiveren, vind ik toch dat hij heel weinig zelfvertrouwen heeft…. ik denk dat dit een stukje erfelijk bepaald is.
Maar daar gaan we nog meer aan werken…. ik heb begrepen dat Judo voor kinderen ook heel goed schijnt te werken voor meer zelfvertrouwen, dus dat wil ik zeker wel gaan proberen met hem als hij daar oud genoeg voor is. Volgens mij is dat pas met 6 jaar, dus dat is wel jammer.

Nou… het is weer tijd om hem uit school te halen… dus ik ga hiermee dit blog weer beeindigen…
tot de volgende keer maar weer…

liefs
Cisca