Zat net weer wat terug te lezen toen Thijs net geboren was en hoe we die eerste weken hebben beleefd. Toen las ik dat mijn anus zo’n tijd verdoofd was en bedacht me ineens dat dit nu dus niet meer zo is. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik geen idee heb sinds wanneer eigenlijk niet meer. Heb wel wat last van lichte (stress)incontinentie… Vooral tijdens paardrijden en dan lichtrijden dan verlies ik dus gewoon wat urine. Is erg vervelend.
Moet ook wat meer gaan trainen met die bewuste spieren, maar net zoals met een hoop dingen schiet dat er bij in of heb ik er geen zin in.

Is toch wel gek eigenlijk…. Dan zit je dat weer terug te lezen zoals het kraamverslag van Miranda en dan voel je gewoon weer even hoe je je op dat moment voelde… Gewoon kut dus eigenlijk. Onzeker, bang, eng…. Niet weten wat je met je kind aan moet als hij huilt enz.
Je beleeft het gewoon weer even opnieuw. Dat gevoel zal ik in ieder geval niet missen.
Het is jammer dat ik dat niet meer over kan doen. Want ik weet bijna zeker dat het met een tweede niet zo zal zijn omdat je al ervaring hebt en je weet dat het wel goed komt.
Dus zal ik met deze gevoelens zodra ik die herinneringen weer boven haal, moeten leren leven. Maar toch is het jammer.

Vandaag zijn we naar opaopa geweest om zijn verjaardag te vieren.
Was wel een gezellig clubje. Pa en ma, Natas en Daan, Rob en Kristel, Joop en wijzelf…. En opa natuurlijk, maar dat spreekt voor zich.

Vind het verder nog steeds een leuk zicht hoe hij zo lekker brood kan eten. Morgen ga ik denk eens proberen om eens 2 boterhammen te maken.
Maar ik hoor hem beneden weer jengelen dus ik denk dat we hem maar met een papfles op bed gaan leggen. Het is ook tegen half 8 dus het is wel tijd dacht ik zo.

Tot de volgende keer.

zaterdag 5 mei