Wat ik heb meegemaakt
12 weken zwanger

De afgelopen weken verliepen redelijk rustig en de paniek en angst werd al minder. Tussendoor wat last gehad van groeipijntjes, maar dat vond ik niet erg.
De weken gingen voorbij en toen was het 9 januari 06. Voor de tweede keer naar de Verloskundige.
Dit was zowaar nog spannender en enger dan de 1e keer omdat ik als de dood was voor wat ik te zien zou krijgen op de echo.
Ten eerste vroeg ik me af hoe de vleesboom zich gehouden had en ten tweede was ik bang om mijn kind te zien.
Op de eerste echo had hij nog geen armen en benen en die zouden er nu wel aan moeten zitten. ” maar zaten ze er ook daadwerkelijk wel aan en had het geen afwijkingen ?”
Het uur van de waarheid……..na enige tijd in de wachtkamer te hebben gezeten, met koude handen en een versnelde hartslag van de zenuwen, werden we geroepen.
De echo werd wederom direct gemaakt (dit keer door Ton) en hij meette eerst de vleesboom op…..Deze was een vierkante cm kleiner geworden. Dat was al 1 positief punt.
Toen de nekplooimeting…..die was mooi onder de 1 mm wat betekent dat hij in principe niet het syndroom van down zou kunnen hebben. En toen zagen we een neusje, mondje, armpjes en beentjes…. Daar was ons kindje.
Het leek nu meer op een klein mensje in plaats van op een tuinboon.
Om het plaatje af te maken zette hij het geluid nog even aan en konden we voor het eerst het hartje horen van de kleine. Toen kreeg ik toch even tranen in m’n ogen.
Jammer genoeg hebben we geen goeie foto meegekregen van de echo. Alleen van de achterkant van de nekplooimeting.
Ik moest over 5 weken terugkomen voor een gewone controle (zonder echo) en 3 weken later voor een – ik noem het maar een – screenecho. Je kan het vergelijken met een pretecho alleen dan zonder video of dvd die je meekrijgt en het is gratis. Maar hier wordt ie dan ook helemaal nagekeken of alles goed is en wat het eventueel voor geslacht is.
Voor die echo zal ik ook wel weer zenuwachtig zijn. Gewoon omdat je niet weet of alles dan ook nog steeds goed is enz.
Maar dat zien we tegen die tijd wel weer.

Maar vanaf 9 januari kijk ik anders tegen mijn zwangerschap aan. Ik durf nu te genieten en ernaar uit te kijken naar de dag dat ons kind geboren wordt.
Mijn buik begint op sommige momenten ook wat in de weg te zitten en ik voel dat het van binnen al goed gevuld is. Omdat ik al een buikje van mezelf had, zie je het aan de buitenkant nog niet echt eigenlijk.
En ik ben eigenlijk ook nog niet in gewicht aangekomen. Dus dat valt ook weer mee.

14 Januari.