Zo, het is weer een tijd geleden dat ik wat heb geschreven over Thijs.
Maar hier zijn we weer even.
We zijn zaterdag (20-6) naar het Spoorwegmuseum geweest in Utrecht. Hier waren 3 treinen van Thomas de Stoomlocomotief, te weten…. Emily, Henry en Thomas zelf.

             

Verder waren er echt oude treinen en wagons uit 1800…. dit was echt gaaf om te zien.

   Oude locomotief       Oude wagons  

  locomotief met kolenkar.    gezellig hoor.

Maar goed…. we gingen natuurlijk voor Thomas en zijn vriendjes die hij had meegenomen naar Nederland. Emily en Henry stonden binnen en Thomas stond buiten te puffen.
Thijs vond het allemaal maar eng en raar om ze in het groot te zien en dit uitte zich in een heel druk opgewonden mannetje die alles eng vond en het maar niks vond als hij te dichtbij moest komen.

  Met moeite samen met papa op Henry zitten.

Zelfs zijn stemmetje veranderde van de spanning. Ik noemde het maar even een ‘adrenalinestemmetje’  Eigenlijk had ik het wel verwacht dat hij het eng zou vinden maar zo erg had ik niet kunnen denken. Het was best imponerend voor hem.
Gelukkig was er ook genoeg te doen voor de kids en hadden ze buiten een speeltuin waar hij kon klimmen en glijden. Hier heeft hij zich even uitgeleefd en daarna zag je hem meer ontspannen. 

Binnen waren er 3 tafeltjes waar ze een houten treinbaan konden bouwen en met treintjes en wagonnentjes van Thomas de trein. Het was wel mooi om te zien hoe kinderen zo met elkaar kunnen spelen terwijl ze elkaar helemaal niet kennen.

   

Ook hoe hij naast andere kindjes tv zat te kijken vond ik leuk om te zien.
En toen was het alweer 17 uur. Tijd om richting huis te gaan…. maar eerst eten. Dus vervolgden we onze weg naar de McDonalds in Barendrecht.
Daar lekker frietjes met wat erbij gegeten en toen naar huis. Het was een druk dagje voor Thijs met veel indrukken.

Zondag (21-6) had Thijs eerst zijn cadeautje voor vaderdag aan Thomas gegeven. Het was een gedichtje en een zelfgemaakte sleutelhanger. Dat was wel erg leuk.
Toen nog wat dingetjes gedaan en daarna spulletjes gepakt om naar de Antwerpse Zoo te gaan.
Al voordat we bij de dierentuin aankwamen had ik me stressniveau al weer redelijk hoog staan. We hadden de auto in een ondergrondse parkeergarage gezet en gingen met de lift (hadden de buggy bij) naar boven. Tenminste, dat was de bedoeling. Dus we stappen in de lift, drukken op het knopje en de deuren gingen dicht. En vervolgens gebeurde er niks.
Ik dacht nog….. goh, die lift voel je echt niet bewegen zeg. Maar dat kwam omdat we dus nog steeds op dezelfde verdieping waren.
Nu moest je dus je parkeerkaartje door zo’n gleuf halen en daarna op het juiste knopje drukken. Dus Thomas had op verschillende manieren die kaart door de gleuf gehaald, maar blijkbaar deed ie het niet goed, want er gebeurde nog steeds niks. Toen kreeg ik toch een beetje het gevoel van claustrofobie…. vooral ook omdat het knopje van deur open ook niet reageerde.  Nu had ik niet door dat er aan de andere want ook nog knopjes zaten. Dus Thomas drukte aan de andere kant op de knop voor begane grond en toen kwam er beweging in het ding hoor.
Maar ondertussen stond ik daar al zachies te flippen natuurlijk. Ik vond het nou al een rare stad: “Wat was dat nou toch weer voor systeem…. met een kaartje de lift moeten bedienen…. belachelijk”  enz.   Nou goed, de mensen die mij kennen weten een beetje hoe ik me dan kan gedragen… hehehe.
We vervolgden onze weg naar de Zoo en konden zo doorlopen omdat ik online kaartjes had gereserveerd en uitgeprint.
Hier hebben we ook vele beestjes gezien 

 

wat gegeten en gegleden in de speeltuin, nog meer beestjes gekeken, het babyolifantje Kai Mook  gezien en genoten van het lekkere weer.
Op de terugweg was hij al snel vertrokken naar dromenland. 

We hebben ons weekend wel nuttig en leuk besteed dacht ik zo. En morgen begint het dagelijks leven weer. Thijs naar de opvang en wij weer naar ons werk.

Ik denk dat ik weer ga schrijven na het vieren van zijn verjaardag.

 Tot dan….