Hier weer eens een bericht over Thijs.
Wat me opvalt is dat Thijs steeds duidelijker gaat praten en dingen begrijpt zoals de regels in huis. Zo weet hij dat hij geen toetje krijgt als hij niet heeft gegeten.
Soms kan ik me daar zo over frustreren dat hij het gewoon weet en dan toch vertikt om ook maar 1 hap te eten wat ik dan van hem vraag. Juist omdat hij weet dat als hij wat eet dat hij dan een toetje krijgt…. ik snap dan niet dat hij dat dan echt niet wil.
Nu is daar 2 weken geleden een doorbraak in geweest toen hij om een snoepje vroeg terwijl hij geen brood had gegeten. Het heeft een uur geduurd, maar uiteindelijk vroeg hij weer om een snoepje, dus ik ging bij hem zitten en legde een stukje brood voor zijn neus… ik zei:”als Thijs dit stukje brood opeet, dan krijg je een snoepje”  Het gaat er mij dan niet om dat hij heel die boterham moet opeten, maar wel om het principe.
Toen heeft hij 2 minuten met dat stukje brood naar de tv zitten kijken en uiteindelijk ging het toch zijn mond in. Dus ik zei natuurlijk dat ik trots op hem was en dat hij het goed had gedaan en toen nam hij zelf nog maar een stukje brood.
Maar toen bedacht ie zich waarschijnlijk dat hij maar 1 stukje hoefde te eten van me en dat hij daarna een snoepje kreeg dus toen was het ook snel klaar ook natuurlijk…hahaha.
En toen kreeg hij inderdaad een snoepje zoals beloofd.  Maar het weekend daarop bleven Saskia en Paul eten en toen wilde hij dus weer niet eten. Het was daarna wel een drama toen wij lekker aan het toetje zaten en hij dus niks kreeg. En dan vind ik het toch weer moeilijk, maar hij weet wel hoe het zit dus hij heeft het nu zelf in de hand. Als hij het nog niet zou begrijpen vind ik het wat anders, maar wat dat betreft snapt hij het heel goed. Maar als hij dan zo aan het huilen is dan gaat het me toch op een bepaalde manier aan me hart en zou ik hem het liefst toch wat vla willen geven. Maar gelukkig is mijn verstand dan toch net even wat sterker en doe ik het natuurlijk niet.

Wat het praten betreft is hij ook al best een stap vooruit. Ook met andere dingen. We waren laatst bij pa en ma en me zus was er ook met Sil en toen zei Thijs tegen een bepaald ding wat voor kleur het was. Toen zei Natas dus dat ze dat zo knap vond omdat hij dat eigenlijk helemaal nog niet hoeft te weten.
Hij kent nu de kleuren blauw, geel, groen, rood, oranje en zwart. Hij maakt soms nog wel eens een foutje maar dat geeft helemaal niet. Ik zeg dan wel wat voor kleur het dan wel is en dan zegt hij dat daarna ook na. Hij is zo leergierig. Ben ik wel blij mee eigenlijk. Je bent dan toch trots als ouder als hij weer iets nieuws zegt of doet.
Ik moet alleen wel in de gaten houden dat ik niet naast me schoenen ga lopen 🙂

Nou hadden we vanochtend gezegd dat we naar het bos zouden gaan zodra hij vanmiddag weer wakker zou worden als hij een dutje had gedaan. Dus nu stond Thomas net op het punt om hem op bed te leggen en ik vroeg aan Thijs wat we gingen doen als hij weer wakker zou worden… en toen zei hij dus dat we naar het bos gingen.
Ik vind het toch wel knap dat ze dat al kunnen op die leeftijd. Hij is nu 2 jaar en 3½ maand en ik sta er soms van te kijken wat hij allemaal al doet en kan.
Hij kreeg vanochtend 2 plakjes kaas omdat ie dat lekker vind… komt ie op een gegeven moment naar me toe en zegt ie:”driehoek”  Had ie dus een stukje kaas afgeknabbeld in de vorm van een driehoek en dat kwam hij laten zien.
Nou… ik weet niet of ik vroeger op die leeftijd al zo wijs was hoor. Het gaat tegenwoordig zo snel die ontwikkeling.

Sinds een paar weken is hij ‘bang’ in het donker en voelt hij zich er niet mee op zijn gemak. Hij slaapt ’s avonds dus ook in met zo’n nachtlampje en zodra wijzelf naar bed gaan dan haal ik het er weer uit.
Ik hoop dat het een fase is en niet dat hij met licht aan moet blijven slapen. Niet dat dat dingetje nou zoveel licht geeft, maar het zit toevallig in het stopcontact aan het hoofdeinde van zijn bedje dus hij kan het lampje altijd goed zien.
Ik ga hier wel serieus mee om omdat het voor hem ook serieus is. Vroeger was het nog al eens dat het kind niet zo raar moest doen en niet flauw moest zijn en hierdoor ging de angst dus ook niet over. Ik vind dat persoonlijk niet goed en ik vind dat je gewoon ook rekening kan houden met de gevoelens van je kind.
En het is nog geen drama aan het worden qua die angst voor het donker. Maar we merken gewoon wel dat hij zich niet prettig voelt als hij in het donker is. Dan moet het licht aan van hem.

Hij gaat nu ook af en toe op het potje of op een wc-verkleiner op de wc. Hij heeft nog niks gedaan maar ik vind het al fijn dat hij er niet bang voor is en dat hij het op zich wel wil.
En waar je dan inderdaad op kan zitten wachten… hij komt van het potje af, loopt in zijn blote kont boven in de badkamer omdat hij met Thomas gaat douchen en hij begint te plassen…. grrrr. Dat is soms wel frustrerend hoor.
Ik geef ook toe dat ik dit denk ik het moeilijkste zal vinden van het opgroeien betreft…. het zindelijk worden.
Sommige mensen zeggen:”dat gaat vanzelf” andere zeggen: “veel oefenen en geduld hebben” en ik denk…”oh mijn god, hoe ga ik dat kind zindelijk krijgen”
Ik vind het het lastigste dat je hem op het potje moet zetten terwijl je niet eens weet of hij moet plassen of niet. Het moet echt net toeval zijn dat hij kan ontspannen en dus moet plassen zodra hij op het potje zit of op het toilet. Gebeurt dit niet, dan kan het nog wel eens lang gaan duren denk ik dan.
Maar goed… we blijven nog maar dooroefenen en ik moet er maar op vertrouwen dat het inderdaad goed gaat komen.

Volgens mij heb ik jullie wel weer een eind bijgeschreven zo. Dus ik ga weer ophouden.
Tot de volgende keer.