Wat ik heb meegemaakt
37 weken zwanger

Het was als ik me goed kan herinneren woensdag op donderdagnacht in de 36^e week toen ik eruit was geweest om een plas te doen en ging zoals gewoonlijk daarna weer terug naar bed.
Toen ik net koud in me bed lag kreeg ik wat last van hartkloppingen. Ik weet nog goed dat het een uur of 4 was. Maar goed, ik had dit wel eerder gehad en dit ging na een paar kloppingen ook weer over dus ik maakte me niet druk. Maar dit keer bleef het maar aanhouden.
Hoe ik ook me best deed om te ontspannen, het ging niet over. Dus ik dacht, misschien als ik wat heb geslapen dan gaat het wel over.
Ik viel gelukkig weer in slaap, maar toen ik wakker werd had ik er dus nog steeds last van….

Ik vond dit niet normaal en belde rond 6 uur de huisartsenpost. Ik dacht, ik ga niet zitten wachten totdat m’n hart het dalijk begeeft.
Hier zeiden ze dat het vervelend kon zijn, maar niet ernstig. Als ik het ook benauwd kreeg en pijn op de borst moest ik nog maar eens terug bellen.

Om 8 uur had ik onze eigen huisarts gebeld en ik kon diezelfde dag gelukkig nog komen. Ik zat daar samen met Thomas in de wachtkamer niet goed te wezen.
Zweten als een otter en moe als een hond. Hierbij moest ik oppassen dat ik niet begon te hyperventileren en Thomas hield ondertussen mijn ademhaling in de gaten zonder dat ik dit in de eerste instantie door had.
Toen ik bij de arts kwam legde ik het uit en hij luisterde naar mijn hart. Hij was het inderdaad niet eens met het ritme. Mijn bloeddruk stond overigens wel gewoon goed.
Dus hij dook een dik boek in om te kijken wat voor medicijnen in tijdens de zwangerschap zou mogen slikken voor deze kwaal.
Hij vroeg of ik veel koffie, cola dronk, of dat ik rookte of gestresst was enz. Dus ik zei dat ik inderdaad wel wat cola lustte en dat ik me uiteraard zorgen maakte over de naderende bevalling enz.
Ik kreeg van hem Diazepam en moest dit alleen slikken als het nodig was.
Ik heb er eigenlijk nog anderhalve dag last van gehad en zondag was het gelukkig weer over.
Het was me het weekje wel hoor. En je wordt er ook zo moe van.
Maar goed, dit hebben we ook weer doorstaan.
Op naar de laatste weken.

Verder ben ik de 29^e op controle geweest bij Ellen en heb het er even met haar over gehad.
Ik woog 84.1 kilo en de baby lag met het hoofd naar beneden (voor de zekerheid even een echo gemaakt omdat ze het niet goed kon voelen), met de rug naar rechts en segment. Dus nu lag hij maar weer een heel klein stukje in het bekken.

Hier een buikfoto met kleren aan. (weer eens wat anders he…. hehehe)

2 juli